 |
| © 2011 benimyemekkitabim.com - Tüm hakları saklıdır |
Dünya bir orman olsaydı mesela. Ağaçlar insan ve çiçekler sevgi. Dört mevsim çiçek açmaya niyetli bir ağaç olurdum şüphesiz.Bütün dallar tomurcuklanırdı baharda, oysa derdim kara kışta da açmak olurdu benim.
Henüz üzerine anı giydirilmemiş yeni bir evde uyandım bugün. Henüz ocağında yemek pişmedi.Kahkahalarla duvarları çınlamadı ve gözyaşlarıyla süslenmedi “sabır odası”.Henüz çimenlerine de çıplak ayakla basmadım.Her cümlenin sonunda es verip gözlerimi hemen sağ tarafımdaki pencerenin önündeki çimenlere daldırıp daldırıp çıkarıyorum.
 |
| © 2011 benimyemekkitabim.com - Tüm hakları saklıdır |
Bir hayat, kaç yaşında olduğumu “gerçekten” kestiremeden geçiyor.(Buradaki kestirememek herhangi bir mecaz içermemektedir.Sorarsanız yaşımı söylemem için hesaplamam gerekecek) Zaten “aslında” her gece ölüp sabah yeniden doğmuyor muyuz?! Ben nereden bileceğim “gerçek” yaşımı!
Bugün hayat bana güneşli çimenlerinde kuşların cıvıldadığı bir çatı ve yüreğinde “konakladığım” bir aşk verdi.Kalpleri en güzel ipliklerle nakışlanmış ailem ve sevdiklerimle çevrili etrafım ve fakat yarın tarumar bir bahçede de uyanabilirim ve verdiklerini alabilir de hayat.
Zaten “aslında” sonunda ölerek “gerçekten” doğmuyor muyuz?
Sorarsanız kaç yaşında olduğumu bilemem.Lakin “büyüdüğümü” hissediyorum ve galiba ben hayatın illüzyonunu “henüz” farketmeye başladığım yaştayım.”Doğana sevinmek” ve “ölene üzülmek” çizgisi yaklaşmakta birbirine seçebiliyorum.En heyecan verici olanı da; ağaçtan çiçeğe dönüşmek için “savaştığım” zamandayım.
Dünya bir orman olsaydı yani dostlarım, hepimiz ağaç olsaydık ve açtıklarımız sevgi, dört mevsim çiçek açmaya niyetli bir ağaç olurdum şüphesiz!
Bütün dallar tomurcuklanırdı baharda, oysa derdim kara kışta da açmak olurdu benim.
Hepinizi seviyorum!
Funda.
Funda Yüce Gomez Solis
© 2011 benimyemekkitabim.com - Tüm hakları saklıdır
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder